Een berichtje op de voicemail: "Ik ga ietsje later zijn. Brussel zit volledig dicht en het zal nog een tijdje duren voor ik bij jullie kan zijn." Geen probleem voor ons, de volgende dag moeten we toch niet werken. Rond half tien wordt er aangebeld, de architect. Er verschijnt een jong, energiek persoon, geheel in de lijn van de verwachtingen. "Een architect vol frisse ideeën," hadden we op voorhand opgevangen.
"Zijn er nog delen die u wenst aan te passen?" Lief en ik kijken naar elkaar. We hadden een plan gekregen waarvan men had verteld dat het maar een wilde suggestie was. We konden nog alles veranderen en we zijn dat ook van plan. "Bijna alles," lachen we terug. "Ok," glimlacht hij, "dan gaan we tekenen."
De architect rolt het oorspronkelijke plan open op tafel. De plannen zijn indrukwekkend. Zelf hadden we ook reeds wat getekend. We gaan voor 12 meter diepte, modern en twee kleuren stenen. We leggen onze tekeningen voor en hij luistert aandachtig. Daarna gaat hij met groene en rode balpen zijn plan te lijf. Muurtje bij, muurtje weg, trap hier, raam daar, ... Hij houdt niet alleen rekening met onze persoonlijke wensen, maar ook met de meubels die we nu hebben. Hij probeert ze meteen ook een plaatsje te geven. De zetel staat beter zo, daar komt best wat ruimte om langs te passeren, hou rekening met dit en dat, ... De grote lijnen van het oorspronkelijke grondplan blijven behouden. Ook de verdieping die we voorstelden neemt hij over, al komt er hier en daar wat rekenwerk aan te pas voor de "Master Bedroom" en de badkamer. Hij komt zelf met spitsvondigheden af voor de badkamer, voor de dressing en de keuken. Het toilet dat we moeilijk zelf konden inpassen geeft hij zonder probleem een plaatsje.
Na anderhalf uur nemen we hartelijk afscheid. Over een maand liggen de bijna definitieve plannen voor onze neus. Spannend!
