De chape: ongewenste bezoekers

Lang hebben alle kabels en buizen voor elektriciteit, water, etc. niet bloot gelegen, want ondertussen ligt er al een chapelaag over.
Halverwege vorige week kregen we nog telefoon. Of we ook chape wilden op zolder, want dat was niet inbegrepen in het pakket. Gelukkig dat Feys ons daarvoor nog contacteerde, want dat wilden we zeker! We willen namelijk op termijn de zolder volledig inrichten.
Toen we enkele dagen later langs de werf reden, was onze verbazing groot, maar verspreid over de hele inkomhal staan sporen in de chape. Rondomrond zijn hondenpoten te zien, met daarnaast grote mannenvoeten. Wie haalt het in godsnaam in zijn hoofd om zijn hond uit te laten in versgegoten chape? Er zijn volgens ons toch betere plaatsen om dat te doen ... Hopelijk heeft het veel moeite gekost om de brokjes chape uit de hondenpoten te plukken, en de schoenen te poetsen :-)

De nachtmerrie

Vandaag kwamen we op de werf, en we wisten niet wat we zagen.
De zilvergrijze stenen waren vervangen door rode. Wij twee, compleet in paniek, iemand gezocht op de werf voor een verklaring.
Achter ons huis vonden we de metsers. De verklaring was heel simpel. Er was een lek in de waterleiding, en daardoor hadden ze alle grijze stenen door rode moeten vervangen. Bovendien zou, door dat lek, onze bouw zeker niet klaar zijn voor eind volgend jaar...

Gelukkig werd ik toen wakker ...

De verluchting en de nutsleidingen

Ongeloof alom vanmiddag. Een ware belegering lijkt het wel. Vanmiddag waren 3 firma's gelijktijdig op de werf aanwezig. Bramar was de verwarming, gas en water aan het aanleggen, de dakwerker was bezig met de 2 kantelramen achteraan op zolder en ook de verluchtingsfirma ETW was de bouw aan het perforeren met menig gaatje om het buizensysteem te installeren.
Beneden liggen naast de groene nu ook gele (gas), rode en blauwe buizen (warm en koud radiatorwater). De verluchting werkt met een blinkend circuit waarvoor hier en daar een potgewelf doorboord werd. We zien voor het eerste de ruimte die de zolder wordt. De plannen over de inrichting ervan kunnen beginnen.
Zes man verzetten op een dag veel werk en dat was vandaag goed zichtbaar.

De elektriciteit

Momenteel wordt er met een rotvaart opgeschoten op de werf. Vrouwlief schrok zich een hoedje toen ze na zonsondergang rond 17.15 langs de werf passeerde om de veranderingen van de dag na te gaan. In de grote kinderkamer was iemand aan de slag. Bij nader inzien had hij ook een kompaan. Het duo elektriciens had de hele dag het beste van zichzelf gegeven en wilde de klus absoluut klaar hebben. De volgende dag zouden de mensen van het water en de verwarming komen en ze wilden niet in de weg lopen. Wind, regen of donker weerhield ze niet om vele verschillende tientallen meters elektriciteitskabels te leggen, in de muren te schijven en gaten uit te kappen voor de ingebouwde uplighters. Ikzelf ben die avond ook nog gaan kijken. Een kleine fotoreportage staat op Flickr.

De ruwbouw (slot) met tussendoortjes

Midden november gaan de metsers van Hedwin Redde voor het laatst de werf op. De dakwerkers hebben het skelet van de dakconstructie geplaatst zodat ze de topgevels kunnen metsen. Het regenweer en de gure novemberwind gooien enkele dagen roet in het eten. Om te vermijden dat de versgemetste muurtjes een eigen leventje gaan leiden wordt ervoor geopteerd om ze niet te snel te zetten.

In de zelfde week hebben we een afspraak met de mensen van het water en de elektriciteit. Op vlak van elektriciteit hebben we een troef in huis. Het fenomeen heeft geen geheim voor Palief en samen met Malief en Schoonpalief komen we op een herfstavondje samen en tussen enkele Leffes door wordt een maagdelijk plan bijgewerkt tot het ultieme elektriciteitsschema.

De verwarmingstoestellen van de woonkamer blijken het moeilijkst te zijn, maar de medewerker van Bramar past er een mouw aan door een sierradiator voor te stellen. Ook in de badkamer komt iets dergelijks om natte handdoeken op te drogen. De ramen tot op de grond, kasten en het schuifraam maken het plaatsen een vervelende zaak.
De elektriciteitsman van Quicke is blij met het huiswerk dat we de avond voordien maakten en gaat de muren met een wasco te lijf. Er verschijnen tekens op die ons tot 24 uur voordien op Chinese karakters hadden doen denken. We maken we de volgende week een afspraak bij de lichtcentrale in Brugge om de verlichting te kiezen. Deskundigen ter plaatse maken veel tijd vrij om al je grilletjes en willetjes te aanhoren en doen zelf suggesties. De week erop krijgen we de offerte doorgemaild. Op de bijzonder dure buitenverlichtig na schrappen we niets.
Volgende week het dak (een week uitgesteld omwille van het weer), de waterleidingen en de elektriciteit.

De ruwbouw: einde van de metselwerken

Ondertussen is november goed en wel begonnen, en na een weekje congé voor de metsers, zijn ook zij er weer ingevlogen.

Op de topgevels na zijn de metselwerken achter de rug. Gisterenavond was het wel even schrikken toen bleek dat een stuk van de voorgevel terug afgebroken was. Navraag vandaag deed ons opnieuw verstomd staan van het feit dat alles tot in de puntjes wordt afgewerkt. Bij het gieten van het beton voor de vloer van de zolderverdieping, was een plank losgekomen, waardoor er cement op de voorgevel gelopen was. Geen geknoei met afkuisen van stenen, maar onmiddellijk afbreken en nieuwe stenen metsen. Dat is pas knap werk. Het risico op blijvende cementvlekken op onze lichtgrijze stenen was immers te groot.
Eén dezer dagen starten de timmermannen met onze dakconstructie, en ook de ramen zijn opgemeten zodat wij wind- en waterdicht zullen zitten tegen eind 2007! Als dat geen mooie vooruitzichten zijn!

De ruwbouw, dag 14

Er liggen 15 kalenderdagen (waarvan 4 weekenddagen en 3 regendagen) tussen deze post en het begin van de ruwbouw. Zoals hiernaast te zien is, schieten de werken meer dan behoorlijk op. Vanmiddag passeerden we met wat gebak om de bouwvakkers een fijn tussendoortje te geven, en waren getuige van de legging van de laatste potgewelven
Vanmorgen, toen ik voor de eerste keer passeerde, lagen de pakken gebakken klei van Ploegsteert nog ingepakt op de vloerplaat. 7 uur later was bijna alles van gewelven voorzien, op het toilet na, 10 m² per uur, een mooi gemiddelde.
Het is zowat het finale werk van de grondverdieping waarin nu alle ruimtes duidelijk zichtbaar zijn. Als er een verdieping gezet kan worden op 2 weken, dan ligt de hoogste steen van de topgevel tegen eind oktober in de cement. Sterk!

De ruwbouw

"Volgende week wordt regenachtig en wisselen buien af met opklaringen," deelt Peggy vanuit de televisiestudio tot haar spijt mee. Er is net een zonnige week voorbij en uitgerekend op het moment dat de ruwbouw van start gaat, laat het weer te wensen over. Wanneer Lief op maandagmorgen langs rijdt worden de eerste zilvergrijze stenen geschoven, wordt er gemeten en afgetekend. Af en toe is het vluchten geblazen wanneer de hemelsluizen andermaal opengegooid worden. Die avond liggen er rondom twee laagjes bakstenen die netjes zijn afgedekt tegen mogelijke neerslag. De scheidingsmuur is 6 hoog en staat op een reeks asstenen.
Vandaag, tegen de voorspellingen van Frank in, vaak een staalblauwe hemel en dus uitstekend voor de vorderingen. Anderhalve meter vooraan, de scheidingsmuur nog twee stenen hoger en er staan twee steunpilaren in de keuken.
Het wordt allemaal echt. De contouren van de garage, de berging en de keuken worden zichtbaar, voor de woonkamer is het nog eventjes wachten.
En Eddy? Welk weer wordt het morgen?

De vloerplaat

Het gaat wel heel snel de voorbije dagen, en dat juichen we alleen maar toe. Vorige week was de grond nog een braakliggend terrein, terwijl hetzelfde perceel vandaag bedekt is met gewapend beton dat op sommige plaatsen wellicht tot ruim een halve meter dik ligt.
Toen we vanmiddag op de werf aankwamen bleek de bekisting voor de vloerplaat dubbel zo hoog te zijn, lag er een indrukwekkende constructie metaal in, en was het geheel ongeveer half gevuld met beton. De arbeiders op een nabijgelegen werf wachtten op de volgende vracht beton en wanneer ik besloot nog maximum een kwartiertje te wachten op de volgende betonmixer reed een oranje vrachtwagen achterwaarts op het achterliggende veld om zodoende het voetpad geen schade te berokkenen. De lading werd gestort en meteen effen gemaakt.

In de vooravond rijd ik nog eens langs om te kijken of de vloerplaat er al helemaal ligt en ontmoet er Frederik. Er zijn nog meer vorderingen gepland in de nabije toekomst. Morgen mag de bekisting er al af en wordt de berg teelaarde vlak gemaakt om proper te kunnen werken.

Het geeft een kick om de bouw zo snel te zien opschieten met zoveel deskundigheid. Alles lijkt tot in detail geregeld en het loopt tot nu toe op wieltjes. Volgende week begint het metselwerk al.

De palen

Vandaag: start van de werken. De palen zitten in de grond. Jammer genoeg moeten we beiden een volledige dag werken. Gelukkig kan manlief eventjes snel over en weer richting Bredene rijden, en daar een paar fotootjes maken.

De bouwvergunning

Eind augustus kregen we goed nieuws van Frederick: onze bouwvergunning was al in orde van 13 augustus, en men was in Bredene bezig alle paperassen in orde te brengen. Ja...administratie...kan soms wel wat tijd in beslag nemen.
Frederick beloofde te kijken om alles in de planning in te passen, en ze hoopten eind september te kunnen starten. Later werd dit al vervroegd tot halverwege september.
Vorige week woensdag vonden we post van de gemeente Bredene in onze bus: de bouwvergunning lag klaar en we konden die afhalen. Maar...eerst wel zoveel euro's storten (o.a. waarborg voor de voetpaden) en zeker het bewijs van betaling meebrengen.
Ja...een week voor onze bouwwerken starten, legt de gemeente voetpaden aan...de logica is soms wel een beetje ver te zoeken.
Wij naar Bredene, waar we papieren meekregen waarop de startdatum van de werken vermeld moest staan. Even bellen naar Frederick om de exacte startdatum te kennen. "Schrijf maar vrijdag" zei hij. "Ja maar, volgende week vrijdag dan?" "Nee, deze week al".
Amai als dat geen goed nieuws is, verwachten dat ze eind september zullen starten, maar september is nog maar één week ver, en de werken zullen al starten.
Uiteraard waren wij beiden heel content...
Nog hooguit 8 maanden....

De garagepoort

Van Timmerman in Maldegem reden we verder richting Deinze. We mochten er langs gaan bij Torck voor de keuze van onze garagepoort. De kleur lag uiteraard al vast: dezelfde als van onze ramen. Verder konden we kiezen voor een gladde poort, of een poort met structuur. Vermits je op een gladde poort alle vette vingers ziet staan, en elk krasje kunt zien, én een poort met structuur goedkoper was, was onze keuze weer snel gemaakt.
Iets moeilijker was onze keuze rond de automatisering. We waren er al over uit dat we een automatische poort wilden, maar hoe we die zouden openen (met een code, met een vingerafdruk, met afstandsbediening, ...) wisten we niet.
Na een heel eerlijke uitleg (voor- en nadelen van alle situaties werden heel erg duidelijk gemaakt) kozen we ervoor om gewoon voor afstandsbedieningen te kiezen. Mocht onze keuze fout zijn, kunnen we immers later nog altijd een andere keuze maken.

De ramen

Voor de keuze van onze ramen en voordeur, reden we naar Timmerman in Maldegem.
We hadden een ruime keuze aan kleuren, en kozen antracietgrijze ramen (voor de kenners: RAL 7016). Aan de inkomhal zorgen we voor spiegelglas, zodat niet iedereen zomaar ongegeneerd kan binnen kijken. Voor de rest gewone ramen, met hier en daar een vliegraam er voor.
Die vliegramen zorgen misschien voor een meerprijs, maar gezien het gemak van die dingen, een prijs die we er graag voor betalen.
De voordeur mocht voor ons volledig in PVC zijn, zonder ramen, vermits rondom de voordeur overal ramen zitten. En dat er bij een keuze veel komt kijken, merkten we even later. We moesten ook een binnenkleur voor de ramen kiezen, plus een trekker voor de voordeur.
Alweer een stapje verder...

De badkamer

Een zaterdagochtend, op een voor ons (onderwijsmensen in vakantie) onmenselijk vroeg uur, trokken we naar Van Marcke in Brugge voor de keuze van de badkamer en het sanitair.
Wat we zeker al wisten: we wilden gerust extra betalen voor hangtoiletten i.p.v. gewone toiletten, maar verder hoefden voor ons niet te veel foefjes.
Uiteindelijk kozen we een strak en stijlvol badkamermeubel, met rechthoekige aflopende wasbakjes, een grote spiegel, en twee kastjes. Wat de kranen betreft, lieten we ons informeren ter plaatse, en kozen we ook de kranen die voorgesteld waren. Het standaardbad was een bad van 1m60. Je kon ook een bad van 1m80 nemen (indien je dat natuurlijk kon plaatsen), maar dat gaf een prijsverschil. Een verschil van welgeteld 1 euro. Daarvoor moet je het ook niet laten, dus de beslissing was snel genomen.
Uiteindelijk weken we zo'n 900 euro af van ons budget, maar gezien het gemak (van bv. hangtoiletten t.o.v. gewone toiletten) was dat voor ons geen bezwaar.

De vloeren

Onze vloeren mochten we gaan kiezen bij tegelbedrijf Strubbe te Eernegem.
Wij verwachtten ons aan een keuze uit een tiental vloeren. Groot was onze verbazing toen we uit verschillende rekken onze keuze mochten maken, ruw geschat een 60-tal denk ik.
We waren er snel uit dat we voor beneden geen hele donkere vloer, maar ook geen enorm bleke vloer wilden, en kozen na uitsluiting en opnieuw bekijken en wikken en wegen een grijze tegel te nemen, en te hopen dat hij bij onze meubels paste.
Na de vloerkeuze beneden, kwam nog de keuze van badkamervloer en faience. Hiervoor kozen we resp. een heel donkere steen, en een lichtgrijze steen.
Een staal van de vloer (voor het kiezen van de keuken) mochten we een week later afhalen, en gelukkig...onze vloer past prachtig bij onze meubels!

De gevelstenen

Eerste keuze: Agora grafietzwart, gecombineerd met Agora zilvergrijs, beide van Terca. Tot onze grote spijt bleken de zilvergrijze stenen wat meer te kosten dan de andere, en vermits wij zoveel mogelijk binnen het voorgestelde budget willen blijven, was dit dus een eerste probleem...














In Varsenare stond een alternatief: de grafietzwarte stenen, gecombineerd met een grijze steen van een ander merk. Wij dus met "taxi papa" naar Varsenare.

Daar gekomen kon de combinatie ons wel bekoren, maar helemaal weg ervan waren we absoluut niet. Nog eens doorgereden tot in Zedelgem, waar we een prachtig huis gezien hadden, aangebeld, en inderdaad...zilvergrijze stenen.

We besluiten om alles eens te laten uitrekenen, vermits we beiden compleet weg zijn van de combinatie zilvergrijs met zwart, en wat bleek: het scheelde zo'n 1500 euro. De beslissing was dus snel genomen: het wordt dan toch grafietzwart en zilvergrijs!

De materiaalkeuze

Half augustus kregen we een telefoontje van Frederik van Gino Feys. Of hij even mocht langskomen om het eens over de materiaalkeuze te hebben.
De bouwaanvraag is binnen, dus wordt het dringend tijd om materiaal te kiezen. Wat de stenen betreft, zijn we beide gewonnen voor het "Agora zilvergrijs" van Terca, maar de architect liet ons verstaan dat die stenen een stukje duurder waren dan de andere. Een alternatief dan maar? Frederik stelt ons voor om nog eens in Varsenare naar een alternatief te gaan kijken, en geeft ons een waslijst met alle bedrijven en toonzalen die we de komende weken met een bezoekje mogen vereren.
We zullen alvast weten wat gedaan op vrij woensdagnamiddagen en in het weekend...

De notaris

"U kunt vanmiddag gaan picknicken op de grond en er vanavond een barbecue houden. Proficiat, de grond is van U." We zitten in het notariskantoor aan het Prinses Stefanieplein en kijken uit over het park.
Nooit gedacht dat een bezoek aan de notaris zo leuk kon zijn. Wanneer je naar een notaris gaat, verwacht je immers een saaie piet voor je neus, maar niks was minder waar. Een ietwat oudere man gidste ons door alle papieren, met hier en daar behoorlijk wat humor. We kunnen ons nu officieel eigenaar noemen van een stukje grond van zo'n 300 vierkante meter.

De bouwaanvraag

Er staat sinds enkele dagen een paaltje met een bod eraan gevezen op ons stukje grond. Daarop staat te lezen dat de bouwaanvraag binnen is bij de gemeente. Het wachten kan beginnen...

De architect (bis en tris)

Bouwverlof, geeuw!! Gelukkig niet voor architecten. Alles wat we tijdens de vorige bezoeken van de architect gevraagd hebben staat op een groot opgeplooid vel plotterpapier. De hal is twee verdiepingen hoog, er komt een glazen deur tussen hal en living, open keuken, ... De definitieve plannen zetten we binnenkort wel online.
Het plan is definitief en kreeg reeds een stempel van de orde van de architecten. Een van deze gaat binnen bij de gemeente Bredene en dan is het bang afwachten op het oordeel. Gelukkig geldt er voor hen geen bouwverlof.

De bank (tris)

Ondertussen zijn al weer twee weken voorbij, zodat we afgelopen woensdag opnieuw naar KBC Zedelgem reden. Gewapend met recente loonfiches werden we daar ontvangen buiten de kantooruren, omdat dat ons beter uitkwam. Als dat geen service is.

Toen we binnenkwamen lag er al een hele bundel papieren klaar. Toch liet Kristof niet na om alles nog heel rustig met ons te overlopen, zodat we elke keer goed wisten waarvoor we tekenden, en wat dat allemaal inhield. De lening was in orde, nu nog de rest. We maakten dus een afspraak om volgende week al onze verzekeringen te bespreken. Ook wat dit punt betreft gaan ze uitpluizen wat ze ons kunnen bieden aan welke voorwaarden.

Een klein uurtje later vertrokken we met een brede glimlach en een nieuwe zicht- en spaarrekening terug huiswaarts.

De architect

Een berichtje op de voicemail: "Ik ga ietsje later zijn. Brussel zit volledig dicht en het zal nog een tijdje duren voor ik bij jullie kan zijn." Geen probleem voor ons, de volgende dag moeten we toch niet werken. Rond half tien wordt er aangebeld, de architect. Er verschijnt een jong, energiek persoon, geheel in de lijn van de verwachtingen. "Een architect vol frisse ideeën," hadden we op voorhand opgevangen.
"Zijn er nog delen die u wenst aan te passen?" Lief en ik kijken naar elkaar. We hadden een plan gekregen waarvan men had verteld dat het maar een wilde suggestie was. We konden nog alles veranderen en we zijn dat ook van plan. "Bijna alles," lachen we terug. "Ok," glimlacht hij, "dan gaan we tekenen."
De architect rolt het oorspronkelijke plan open op tafel. De plannen zijn indrukwekkend. Zelf hadden we ook reeds wat getekend. We gaan voor 12 meter diepte, modern en twee kleuren stenen. We leggen onze tekeningen voor en hij luistert aandachtig. Daarna gaat hij met groene en rode balpen zijn plan te lijf. Muurtje bij, muurtje weg, trap hier, raam daar, ... Hij houdt niet alleen rekening met onze persoonlijke wensen, maar ook met de meubels die we nu hebben. Hij probeert ze meteen ook een plaatsje te geven. De zetel staat beter zo, daar komt best wat ruimte om langs te passeren, hou rekening met dit en dat, ... De grote lijnen van het oorspronkelijke grondplan blijven behouden. Ook de verdieping die we voorstelden neemt hij over, al komt er hier en daar wat rekenwerk aan te pas voor de "Master Bedroom" en de badkamer. Hij komt zelf met spitsvondigheden af voor de badkamer, voor de dressing en de keuken. Het toilet dat we moeilijk zelf konden inpassen geeft hij zonder probleem een plaatsje.
Na anderhalf uur nemen we hartelijk afscheid. Over een maand liggen de bijna definitieve plannen voor onze neus. Spannend!

De bank (bis)

We krijgen uit verschillende hoeken de tip ook eens binnen te lopen bij KBC, want praten werkt zoals hun ondertitel zegt. Onder de indruk van ons voorgaande Dexia-verhaal hoopten we ditmaal op voorwaarden die wel menselijk zijn. "Een goede bankier maakt 2 uur tijd voor je", had men ons ingepeperd en deze wijze woorden indachtig zijnde stapten we die woensdag het bankkantoor binnen. Het onthaal was al meteen een pak vriendelijker dan bij de concurrentie, net als de persoon die fulltime belast is met woningkredieten.
We hoefden niet eens het lijstje met extra aandachtspunten van Filip boven te halen. Ze werden stuk voor stuk vakkundig voorgesteld en uitgelegd. Tot 2-3 keer toe als het nodig was. Duidelijk, eenvoudig, vriendelijk en geduldig. En de rentevoet? Bijna een procent lager dan bij de concurrenten van Dexia. Concreet: we kunnen € 15000 meer lenen en betalen bijna € 200 minder af op een maand. Dàt zijn nog eens voorwaarden. "Waar kunnen we tekenen?" Kom over 14 dagen terug. Misschien zijn de rentevoeten nog gezakt en dan passen we het tegen dan aan in uw voordeel. We maken een afspraak en nemen afscheid. 2 uur zijn zo voorbijgevlogen.

De bank

We bouwen met Gino Feys, dat staat nu wel vast. We zijn overtuigd van hun product. Nu nog de financiële kant regelen, maar daar maken ons weinig zorgen in. We weten dat we het bedrag sowieso kunnen lenen bij gelijk welke bank, groot of klein. Het is alleen de kunst om de beste voorwaarden los te weken.
Eerst naar de bank waar we samen klant zijn: Dexia. Worden de klanten daar in de watten gelegd? We nemen de proef op de som. Een uur lang vliegen de nieuwe begrippen me om de oren en ik raak al snel het spoor bijster. Nu moet je weten dat lief en ik samen 0 minuten les economie totaliseren, wat het volgen voor ons niet makkelijk maakt. Lief blijft enthousiast knikken wanneer de bankier zijn uitleg doet en ik doe alsof ik aandachtig ben. Ik ben al lang niet meer mee, maar lief lijkt alles te begrijpen. Let op het cursieve gedeelte. Wat leuk om in het gezelschap van zo'n slimme wederhelft te zijn.
Bij het eerste bezoek van de verkoper van de aannemer hadden we vele tips gekregen om een bespreking in de bank te kunnen volgen. Vraag naar een splitsing van de hypotheek, vraag of je de schuldsaldoverzekering erbij kunt lenen, vraag slechts de helft van de provisie te betalen, vraag dit en dat, ... De bankier kijkt vaak verwonderd op en zegt koelweg dat sommige van die zaken ronduit onbespreekbaar zijn. "Je kunt dergelijke voorwaarden in geen enkele bank verkrijgen, behalve wanneer ze het leep willen spelen". Hmz...
Wat ik vooral wilt weten is wat we maandelijks zouden moeten afbetalen wanneer we bedrag x lenen. Ik verslik met bijna wanneer ik het verdict te horen krijg. Bijna anderhalf procent hoger dan de voorwaarden die een collega bij een concurrent kreeg enkele maanden geleden. De rentevoet kan dan wel gestegen zijn, maar dit lijkt me fantastisch veel. Wie speelt het leep?

De handtekeningen

Na het eerste deel van de rondrit hielden we halt in Zedelgem, waar we op het kantoor van Gino Feys nog wat verder praatten.
Volgens verkoper Filip bleef onze optie geldig, en konden we rustig de tijd nemen die we nodig hadden, maar dat was voor ons overbodig. We waren enthousiast over de geziene woningen, en tekenden een aankoopovereenkomst.
Daarna werd een afspraak gemaakt voor de definitieve ondertekening van alle contracten, met betaling van de voorschotten.
Na een verfrissend drankje stapten we opnieuw de wagen in om richting carpoolparking Loppem terug te keren. Maar dit niet zonder een aantal omwegen..."laat ons hier nog eens inrijden", zei Filip, en toen we die straat uitkwamen, "ah, daar hebben we ook nog woningen staan", en zo ging het nog wel even door. Straat in, straat uit, overal stonden woningen in de voor ons ondertussen gekende stijl. Terug op de carpoolparking zijn we, met allemaal prachtige bouwwerken in ons achterhoofd, helemaal overtuigd van onze aankoop!

De rondrit

"Een kijkwoning hebben we niet omdat die niet kan praten. Bij ons mag je alles zien, van fundamenten tot afwerking." Filip duwt ons een lijstje met recente klanten in de hand. "Ga zelf maar vragen wat ze van onze manier van werken vinden." Overtuigend. "Wij leveren enkel maatwerk, geen typewoningen." Nog eens.
Zoals enkele dagen voordien afgesproken zien we elkaar op de carpoolparking in Loppem. Onze vaders zijn deze keer ook van de partij. Ervaringsdeskundigen, weet je wel.
We racen naar Varsenare. Een nieuwe wijk bijna afgewerkte woningen. We stappen een huis binnen en bekijken de benedenverdieping. Schuin daartegenover is de keuken reeds geïnstalleerd. Twee soorten stenen, houten dakoversteken, potgewelven, ... Stuk voor stuk forten en alles maatwerk. Race naar Aartrijke, race naar hot en naar her. Telkens weer dezelfde werkwijze: kwaliteitsmaatwerk, dat is duidelijk.
Ondertussen kwam bij ons de gedachte op dat het toch wel straf is dat een aannemer de moeite doet om met zijn potentiële klanten rond te rijden, zelfs al weet men nog niet of die zullen toehappen.

Als je op zo'n manier je product durft te etaleren, moet het wel zo zijn dat alles topkwaliteit is.

En dat kan van veel promotoren met hun kijkwoningen niet gezegd worden!

De afspraak

"Een kijkwoning hebben we niet meneer," zei Filip Huys (de verkoper van Gino Feys)," wij hebben geen typewoningen, alles is maatwerk bij ons. We zetten nooit twee keer het zelfde huis. Een kijkwoning kan niet spreken. Wij nemen de mensen mee voor een rondrit op onze werven. Bij ons mag je alles zien."
Een week eerder hadden we de reclame in de krant zien staan en een afspraak gemaakt met de firma. De volgende dagen hadden we informatie ingewonnen via het internet, de ligging wat bekeken, naar de gemeente gebeld om te weten wat er met die grasstrook achter het perceel zou gebeuren... We (vooral ik) waren niet meer gewonnen voor dit project. Toch bellen we Filip niet af want we zijn overtuigd van zijn product.
"We gebruiken enkel grote merken en kwaliteitsmateriaal. Geen betonnen gewelven, geen plastieken dakoversteken, twee soorten stenen, geen plastieken dakgoten, geen bakstenen van 7 frank de steen, een binnenafwerking van meer dan 2 miljoen, ... We leveren enkel maatwerk. Maatwerk. Maatwerk. " Mijn vooroordelen worden met de minuut kleiner en ik kreeg weer zin in dit avontuur.
"Kunnen we eens afspreken voor een rondrit? Aan de carpoolparking van Loppem, die aan de rechterkant".

Het krantenartikel

Nog boos over het avontuur met Danneels die ons in de kijkwoning in Lendelede deed watertanden en dan doodleuk de volgende dag liet weten dat het huis in de Mustaardstraat in Oostende verkocht was, bladerde Lief door de Tips-editie Middenkust. Hier een advertentie, daar een advertentie. Uitscheuren.
We zijn nog wat sceptisch wanneer we het artikel van Gino Feys van dichterbij bekijken. 28 woningen en enkele garages in Bredene te koop. Er staat geen webstek bij, maar elk zichzelf respecterend bedrijf heeft er tegenwoordig wel één. www.ginofeys.be ingetypt. Warempel, het werkte.
Verkavelingsplan bekeken en de loten opgeschreven die ons aanstaan. Zuidgericht en minimum 300 m². Er vallen een hele reeks loten af en lot 2 lijkt voor ons het beste. Dan naar de lijst met de beschikbaarheid. "Lot 2: beschikbaar". Hmz, leuk. Best toch even bellen dat we geen tweede keer in de zak worden gezet. "Ja, dat stuk is nog open. Spreken we eens af?".
Diezelfde avond ergens midden april ook eens bij Lief thuis voorgesteld. Leuk, wat is die website? "Lot 2: optie". Paniek alom. Toch geen tweede keer? Nog eens bellen. "Ik heb dat er voor u opgezet." Leuk, enkel informeren, en al meteen een optie krijgen. "Tot woensdag!"