Het krantenartikel (bis)

Deze blog begon en eindigt nu ook met een krantenartikel. De cirkel is rond. Bedankt voor het lezen van onze blog. U bent welkom bij ons thuis om alles eens in het echte te zien, maar dan enkel op afspraak.
Vandaag verscheen dit artikel in HLN.

"Goed contact met de buren"
In de nieuwe verkaveling in Bredene-Sas, in de Brouwerijstraat, hebben Björn en Annelies uit Oostende een huis gekocht. Ze voeden er hun dochter Elise op. De twintigers kozen voor Bredene door de lagere woningprijzen. "Dit is een wijk met veel kindjes. Met de buren onderling wisselen we onze dagelijkse probleempjes uit. Dat is handig", zeg Björn. Hij pendelt dagelijks met de trein naar het werk (sic). "Vanuit Bredene is de verbinding met het station van Oostende makkelijker dan vanuit Mariakerke, waar we vroeger woonden. Bovendien vinden we dat we nog altijd in Oostende wonen, want we zitten maar tweehonderd meter van de grens", besluit Björn.

De verhuis

Het was Paaszondag 2008. Er viel sneeuw, de wegen waren glad en de houten paletten die we van nonkel kregen ook. Maar we moesten het appartement uit. We hadden dan nog wel ruim een maand over, maar als het eens begint te jeuken bij vrouwlief, dan is ze met geen bulldozer tegen te houden.
De twee weken voor de verhuis hadden we beginnen inpakken. We stonden beiden versteld van hoeveelheid boeken en strips die we in nog geen twee jaar hadden verzameld, de kilo's kleren van vrouwlief in haar kleerkast, en de collectie 999-games die niet samen in de grote kartonnen doos pasten.
De zondag is een dag om uit te rusten. Maar daar hadden we die dag geen tijd voor. Alles wat niet te groot of te zwaar was stond in de woonkamer van ons appartement te wachten en een keurige stapel. 2 Opel Zafira's, 3 Renault Scénics, 3 Opel Meriva's en 3 Renault Clio's werden vol gepuzzeld en ze hielpen ons migreren naar de Brouwerijstraat in Bredene.
Wat wel te groot en te zwaar was, werd ontmanteld en klaargezet. De liftman kwam langs op maandag. Onder een dreigende en soms licht motregenende hemel werden kastwanden, zetels en ander onhandig materiaal 3 verdiepingen lager gebracht om daar in de garage van de overbuur te leggen. Hoewel we 30 meter parking over de deur door de politie hadden laten vrijmaken en er veel voor betaald was, werden de borden veeeeeeeel te laat gezet (de namiddag voordien) en daarenboven ook nog eens aan de verkeerde kant van de straat (waar er niet eens parkeer plaatsen voorzien zijn). Een goede soldaat trekt zijn plan en de 4x4 met dubbelas aanhangwagen werd dan maar niet-reglementair geparkeerd. De rest van de verhuis verliep op wieltjes en we kregen heerlijke groentensoep van Rene, onze nieuwe buurman.

De vloer

Schoonvader stond verstomd van de techniek die de drie vakmannen van Strubbe gebruikten om te vloeren. Eerst gieten ze een soort cementlijm op de chappe, die strijken ze dan open en daarin wordt dan de tegel met de grootste omzichtigheid gelegd. Supersnel en waterpas, wat alleen maar kan wanneer de chappe ook perfect gegoten is.
De grijsbruine 50/50'ers bedekten na een halve dag zo'n kleine 50m², de garage de volgende dag. De badkamer was een moeilijker geval, want het bad en de inloopdouche zorgden voor extra hoekjes en kantjes. Ook op die punten toonden de vloerders van Strubbe vakmanschap. Zo legden ze de vloer van de inloopdouche niet met volle tegels tot alles bedekt was, maar werkten ze die m² volledig symmetrisch uit met twee diagonalen van hoek naar hoek. Chapeau!

De pleisterwerken

"Als alles gepleisterd is, wordt de ruimte een pak groter," heb ik me laten vertellen. En zie, een waarheid als een koe zowaar. Twee weken, vier dagen langer dan gepland waren een duo en op het einde een trio bezig met het bepleisteren van alle binnenmuren, op die van de garage na. Een vriendelijke stukadoor legde in gebroken Frans uit wat de plannen zouden zijn voor de komende dagen. Eerst de kamers boven, daarna de hall. Ze moesten stellingen plaatsen om het plafond te kunnen witten. Er kwam zelfs een gat in de muur bij kijken, maar die konden ze dan ook vakkundig opnieuw vullen. Tenslotte ook de woonkamer. Eerst een soort podium bouwen om makkelijk en veilig te kunnen werken aan het plafond, dan de boel afbreken en de muren te lijf gaan.
De buurman kwam een weekje later kijken en noemde het pleisterwerk meesterlijk. Nu nog enkele weken wachten tot de grijze kleur door droging wit geworden is...

De ramen

We worden er beiden wat stil van, wanneer we voor de bouw staan, en de enorme ramen rond de voordeur zien. Het is nog mooier geworden dan we beiden gehoopt hadden.
En inderdaad: ons huis, volledig gevoegd, mét garagepoort, en mét alle ramen... ziet er supergoed uit. Het was bang afwachten toen de poort er in zat, maar nu blijkt gelukkig dat we toch de goede keuze gemaakt hebben.
Vanaf nu kan niemand ons huis nog in zonder sleutel. Geen ongewenste bezoekers (en dus ongewenste voetsporen) meer!

De voegwerken

Vooreerst: een prettig 2008! Het huurcontract voor ons appartement is opgezegd en we moeten ten laatste 30 april buiten. "Tegen de paasvakantie kun je er zeker in," verzekerde Frederick. 2008: het jaar van het huis.

"Een huis verandert nog heel veel wanneer het gevoegd is," waren de troostende woorden van familie en vrienden nadat we verteld hadden dat de garagepoort niet bij de stenen paste. Het was dan ook bang afwachten tot het voegwerk achter de rug was.
Het uitzicht van de gevelstenen is een stuk zachter en rustiger dan voorheen. De zwarte vlakken zijn zwart gevoegd, de grijze grijs. Doordat de grijze weinig gebruikt worden, had de voeger geen grote hoeveelheden van het kleur in voorraad, maar een bestelling en een halve week geduld later is ook dat euvel van de baan. Op de scheiding tussen de twee kleuren loopt het zwart soms wat over op het grijs, maar de regen zal na enkele maanden ook dat probleem opgelost hebben verzekerde de enthousiaste vakman. Aanschouw zijn expertise hiernaast!

De garagepoort

Torck leverde de poort die we hadden besteld: 4 panelen, houtstructuur, Ral 7016, met motor. Het placeren zelf nam nog geen halve dag in beslag en wanneer we 's avonds gingen kijken was alles piekfijn afgewerkt, op de automatisatie na.
Toch was het kleur niet echt dat wat we verwacht hadden. Het leek niet echt te passen bij de zwarte en grijze gevelstenen, maar misschien ging het nog veel mooier worden na de voegwerken en wanneer ook de ramen op hun plaats zouden zitten. Bekijk de afbeelding hiernaast en vorm gerust uw eigen mening...