De bank (bis)

We krijgen uit verschillende hoeken de tip ook eens binnen te lopen bij KBC, want praten werkt zoals hun ondertitel zegt. Onder de indruk van ons voorgaande Dexia-verhaal hoopten we ditmaal op voorwaarden die wel menselijk zijn. "Een goede bankier maakt 2 uur tijd voor je", had men ons ingepeperd en deze wijze woorden indachtig zijnde stapten we die woensdag het bankkantoor binnen. Het onthaal was al meteen een pak vriendelijker dan bij de concurrentie, net als de persoon die fulltime belast is met woningkredieten.
We hoefden niet eens het lijstje met extra aandachtspunten van Filip boven te halen. Ze werden stuk voor stuk vakkundig voorgesteld en uitgelegd. Tot 2-3 keer toe als het nodig was. Duidelijk, eenvoudig, vriendelijk en geduldig. En de rentevoet? Bijna een procent lager dan bij de concurrenten van Dexia. Concreet: we kunnen € 15000 meer lenen en betalen bijna € 200 minder af op een maand. Dàt zijn nog eens voorwaarden. "Waar kunnen we tekenen?" Kom over 14 dagen terug. Misschien zijn de rentevoeten nog gezakt en dan passen we het tegen dan aan in uw voordeel. We maken een afspraak en nemen afscheid. 2 uur zijn zo voorbijgevlogen.

De bank

We bouwen met Gino Feys, dat staat nu wel vast. We zijn overtuigd van hun product. Nu nog de financiële kant regelen, maar daar maken ons weinig zorgen in. We weten dat we het bedrag sowieso kunnen lenen bij gelijk welke bank, groot of klein. Het is alleen de kunst om de beste voorwaarden los te weken.
Eerst naar de bank waar we samen klant zijn: Dexia. Worden de klanten daar in de watten gelegd? We nemen de proef op de som. Een uur lang vliegen de nieuwe begrippen me om de oren en ik raak al snel het spoor bijster. Nu moet je weten dat lief en ik samen 0 minuten les economie totaliseren, wat het volgen voor ons niet makkelijk maakt. Lief blijft enthousiast knikken wanneer de bankier zijn uitleg doet en ik doe alsof ik aandachtig ben. Ik ben al lang niet meer mee, maar lief lijkt alles te begrijpen. Let op het cursieve gedeelte. Wat leuk om in het gezelschap van zo'n slimme wederhelft te zijn.
Bij het eerste bezoek van de verkoper van de aannemer hadden we vele tips gekregen om een bespreking in de bank te kunnen volgen. Vraag naar een splitsing van de hypotheek, vraag of je de schuldsaldoverzekering erbij kunt lenen, vraag slechts de helft van de provisie te betalen, vraag dit en dat, ... De bankier kijkt vaak verwonderd op en zegt koelweg dat sommige van die zaken ronduit onbespreekbaar zijn. "Je kunt dergelijke voorwaarden in geen enkele bank verkrijgen, behalve wanneer ze het leep willen spelen". Hmz...
Wat ik vooral wilt weten is wat we maandelijks zouden moeten afbetalen wanneer we bedrag x lenen. Ik verslik met bijna wanneer ik het verdict te horen krijg. Bijna anderhalf procent hoger dan de voorwaarden die een collega bij een concurrent kreeg enkele maanden geleden. De rentevoet kan dan wel gestegen zijn, maar dit lijkt me fantastisch veel. Wie speelt het leep?

De handtekeningen

Na het eerste deel van de rondrit hielden we halt in Zedelgem, waar we op het kantoor van Gino Feys nog wat verder praatten.
Volgens verkoper Filip bleef onze optie geldig, en konden we rustig de tijd nemen die we nodig hadden, maar dat was voor ons overbodig. We waren enthousiast over de geziene woningen, en tekenden een aankoopovereenkomst.
Daarna werd een afspraak gemaakt voor de definitieve ondertekening van alle contracten, met betaling van de voorschotten.
Na een verfrissend drankje stapten we opnieuw de wagen in om richting carpoolparking Loppem terug te keren. Maar dit niet zonder een aantal omwegen..."laat ons hier nog eens inrijden", zei Filip, en toen we die straat uitkwamen, "ah, daar hebben we ook nog woningen staan", en zo ging het nog wel even door. Straat in, straat uit, overal stonden woningen in de voor ons ondertussen gekende stijl. Terug op de carpoolparking zijn we, met allemaal prachtige bouwwerken in ons achterhoofd, helemaal overtuigd van onze aankoop!

De rondrit

"Een kijkwoning hebben we niet omdat die niet kan praten. Bij ons mag je alles zien, van fundamenten tot afwerking." Filip duwt ons een lijstje met recente klanten in de hand. "Ga zelf maar vragen wat ze van onze manier van werken vinden." Overtuigend. "Wij leveren enkel maatwerk, geen typewoningen." Nog eens.
Zoals enkele dagen voordien afgesproken zien we elkaar op de carpoolparking in Loppem. Onze vaders zijn deze keer ook van de partij. Ervaringsdeskundigen, weet je wel.
We racen naar Varsenare. Een nieuwe wijk bijna afgewerkte woningen. We stappen een huis binnen en bekijken de benedenverdieping. Schuin daartegenover is de keuken reeds geïnstalleerd. Twee soorten stenen, houten dakoversteken, potgewelven, ... Stuk voor stuk forten en alles maatwerk. Race naar Aartrijke, race naar hot en naar her. Telkens weer dezelfde werkwijze: kwaliteitsmaatwerk, dat is duidelijk.
Ondertussen kwam bij ons de gedachte op dat het toch wel straf is dat een aannemer de moeite doet om met zijn potentiële klanten rond te rijden, zelfs al weet men nog niet of die zullen toehappen.

Als je op zo'n manier je product durft te etaleren, moet het wel zo zijn dat alles topkwaliteit is.

En dat kan van veel promotoren met hun kijkwoningen niet gezegd worden!

De afspraak

"Een kijkwoning hebben we niet meneer," zei Filip Huys (de verkoper van Gino Feys)," wij hebben geen typewoningen, alles is maatwerk bij ons. We zetten nooit twee keer het zelfde huis. Een kijkwoning kan niet spreken. Wij nemen de mensen mee voor een rondrit op onze werven. Bij ons mag je alles zien."
Een week eerder hadden we de reclame in de krant zien staan en een afspraak gemaakt met de firma. De volgende dagen hadden we informatie ingewonnen via het internet, de ligging wat bekeken, naar de gemeente gebeld om te weten wat er met die grasstrook achter het perceel zou gebeuren... We (vooral ik) waren niet meer gewonnen voor dit project. Toch bellen we Filip niet af want we zijn overtuigd van zijn product.
"We gebruiken enkel grote merken en kwaliteitsmateriaal. Geen betonnen gewelven, geen plastieken dakoversteken, twee soorten stenen, geen plastieken dakgoten, geen bakstenen van 7 frank de steen, een binnenafwerking van meer dan 2 miljoen, ... We leveren enkel maatwerk. Maatwerk. Maatwerk. " Mijn vooroordelen worden met de minuut kleiner en ik kreeg weer zin in dit avontuur.
"Kunnen we eens afspreken voor een rondrit? Aan de carpoolparking van Loppem, die aan de rechterkant".

Het krantenartikel

Nog boos over het avontuur met Danneels die ons in de kijkwoning in Lendelede deed watertanden en dan doodleuk de volgende dag liet weten dat het huis in de Mustaardstraat in Oostende verkocht was, bladerde Lief door de Tips-editie Middenkust. Hier een advertentie, daar een advertentie. Uitscheuren.
We zijn nog wat sceptisch wanneer we het artikel van Gino Feys van dichterbij bekijken. 28 woningen en enkele garages in Bredene te koop. Er staat geen webstek bij, maar elk zichzelf respecterend bedrijf heeft er tegenwoordig wel één. www.ginofeys.be ingetypt. Warempel, het werkte.
Verkavelingsplan bekeken en de loten opgeschreven die ons aanstaan. Zuidgericht en minimum 300 m². Er vallen een hele reeks loten af en lot 2 lijkt voor ons het beste. Dan naar de lijst met de beschikbaarheid. "Lot 2: beschikbaar". Hmz, leuk. Best toch even bellen dat we geen tweede keer in de zak worden gezet. "Ja, dat stuk is nog open. Spreken we eens af?".
Diezelfde avond ergens midden april ook eens bij Lief thuis voorgesteld. Leuk, wat is die website? "Lot 2: optie". Paniek alom. Toch geen tweede keer? Nog eens bellen. "Ik heb dat er voor u opgezet." Leuk, enkel informeren, en al meteen een optie krijgen. "Tot woensdag!"